کاهش نرخ بیکاری به قیمت نابودی نسل آینده...
کاهش نرخ بیکاری به قیمت نابودی نسل آینده...
ظاهراً جناب غلامی در صدد جبران کمبود معلم در سیستم آموزشی کشور هستند.ایشان قصد دارند دغدغه بیکاری دانشجویان سایر دانشگاهها را در بستر نظام آموزش و پرورش بر طرف کنند.
اما سوال اینجاست که:
۱- اگر بنا بر گفته ایشان این دانشجویان، افرادی مستعد با مهارت بالا هستند چرا در سایر مشاغل از وجود با ارزش آنها استفاده نمی‌شود؟
۲-چرا حوزه آموزش نسبت به سایر حوزه های شغلی از حساسیت و اهمیت کمتری در نزد آنها برخوردار است؟
به نظر می رسد جناب غلامی و همکارانش برخلاف وعده ی خود در تامین شغل دانشجویان دولتی عاجز مانده اند و با توجه به کمبود معلم در عرصه آموزش، به دنبال ماهیگیری و جبران کم کاری خود هستند!
ایشان نظرات خود را بر مبنای ماده ۲۸ بیان کرده اند. در حالیکه ماهیت ماده ۲۸ عنوان می کند که تنها در شرایط بحرانی کمبود معلم در صورتی که هیچ راهی وجود ندارد می توان از دانشجویان سایر دانشگاه ها نیرو جذب کرد.
این در حالی است که مقام معظم رهبری هم شهریور امسال به شدت تاکید داشتند که مسیر استخدام معلمان از طریق دانشگاه فرهنگیان باشد و روش‌های دیگر جذب معلم مسدود شود.
در حال حاضر دانشجویان فرهنگی طی ۴ سال شیوه های مختلف آموزش، تدریس صحیح و همچنین اصول ضروری تربیتی را می آموزند و سپس در دوره های کارورزی میزان آمادگی و دانش خود را می آزمایند.
حال چگونه می توان ۴ سال آموزش تخصصی در خصوص تدریس و تربیت را در یک دوره فشرده یک ساله و بعضاچند ماهه آموزش داد؟!
با توجه به اینکه نظام آموزشی مسئولیت خطیر پرورش و آموزش نسل آینده را برعهده دارد بنابراین در این زمینه به افراد متخصص و آموزش دیده در حوزه آموزش نیاز است نه افرادی که صرفا علوم پایه را می دانند...!
یاسمن رحمانی، فعال بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان امام خمینی کاشان