یادداشت دانشجویی معاونت گفتمان سازی و مطالبه گری بسیج دانشجویی پردیس نسیبه تهران
کلمات بار سنگینی را به دوش می کشند ؛ آقایان مواظب باشند
کلمات بار سنگینی را به دوش می کشند ؛ آقایان مواظب باشند 2
کلمات بار سنگینی را به دوش می کشند ؛ آقایان مواظب باشند 3
برای تربیت معلمی که شغلش شغل انبیاست از هر راهی نباید وارد شد .اهمیت به دانشگاه فرهنگیان اهمیت به جایگاه شفیع معلم است.کلمات بار سنگینی را به دوش می کشند؛ آقایان مواظب باشند.
به گزارش مرکز بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان،مبینا علینقیان ، معاونت گفتمان سازی و مطالبه گری بسیج دانشجویی پردیس نسیبه دانشگاه فرهنگیان تهران در یادداشتی بیان کرد:
معلم کیست ؟
کسی که به صورت غیر قانونی به منابع مالی دست پیدا می‌کند و به کسب ثروت می‌پردازد.
او کسی است که آسیب های اجتماعی و اقتصادی فراوان برای کشور به وجود می آورد .
احیانا این تعریف جایی دیده نشنیده اید ؟
احتمالا رانت خواری شغل انبیا است ؟
اعوذ بالله
چگونه میتوان شان و هویت معلمی را ، رانت خواند؟
چگونه میتوان دانشگاه معلم پرور را بزرگترین رانت اقتصادی نامید؟
آیا نسل آینده کشور و سازندگان تمدن نوین اسلامی به دست رانت خواران تربیت می شوند؟
مگر جز این است که مقام معظم رهبری فرمودند؛ فرهنگیان، خدمتگزاران کم مدعا و کم توقع و پرکار نظام جمهوری اسلامی هستند؛ چه برادرانی که در کارهای اداری و مدیریت ها مشغول کارهستند و چه کسانی که در بخش های آموزش و تعلیم و تربیت بچه‌ها مشغول تلاش هستند.
علی رغم این تعبیر رهبری عزیز که فرمودند فرهنگیان بار سنگین و مسئولیت بزرگی را بر دوش گرفته اند، حال برخی متولیان امر دانشجو معلم را در کنار واژه ی رانت قرار می دهند؟!
عجیب نیست!
هر دم از این باغ بری میرسد .
یک روز وزیری می آید و از ازدیاد نیروی انسانی سخن میگوید که دستاوردی بهتر از بحران کمبود معلم در آموزش و پرورش نداشت و امروز با چنین ادبیات نامانوسی از وزیر وزارت خانه عریض و طویل آموزش و پرورش مواجه شده و دانشجومعلم را با عینک سرمایه ای نگاه می کنند.
روزی قانونی تصویب می شود تا حق التدریسی ها و خرید خدماتی ها تعیین تکلیف شوند. بدون آنکه حق دانش آموزان در نظر گرفته شود!
فردای آن روز اصلاحیه‌ای بر این قانون می زنند و دوباره اصلاحیه و بازهم اصلاحیه...
آدمی می ماند که چه شد؟
مگر جز این بود که آزمونی گرفته شود و هر کس شایسته تر است در این دستگاه باقی بماند؟
اما دیده شد که هرچند آزمون‌ها را هم سطح پایین بگیریم باز قبولی هایمان در حد پر کردن کمبود معلم های مان نیست.
چرا که معلم نداریم. معلم کم داریم.
کمبود معلم داریم .
پس چه کنیم؟ از هر دری و از هر راهی معلم جذب کنیم؟
آیا درست است؟
آیا زمان آن نرسیده است که به جای طرح ها و نگاه های کوتاه مدت و اصلاحیه های متعدد ، نهاد های اجرایی و نهاد های قانون گذار ، یک طرح منسجم و واحد برای تامین نیروی انسانی داشته باشند؟
اهالی محترم مجلس چگونه به خود اجازه می دهند تا با طرح های اورژانسی و مقطعی تنها بار این مسئولیت را برای مدت کوتاهی از گردن خود باز کنند؟
باید به خود آمد و به آینده با چشم باز و افق دید وسیع تری نگریست .
تا چه زمانی دانشگاه فرهنگیان باید در کشاکش بین دستگاه ها باشد. تا چه زمانی دانشگاه فرهنگیان را به عنوان مهره ی سیاسی خود استفاده می کنند؟
تا چه زمانی در جهت تحول این نظام گامی به سمت جلو برداشته نخواهدشد؟
لازم به ذکر است که جمله ای را که بار ها و بار ها شنیده شده است، یادآوری شود.
اما باری دیگر با تامل گوش فرا داده شود.
معلمی شغل انبیاست ؛
زیرا آن ها هم شغلشان این است که انسان هارا از تاریکی ها به سمت نور هدایت کنند . معلمی شغل انبیاست چون مانند انبیاء انسان را دعوت میکنند به هدایت به عشق به کمال .
آنها هم شغلشان این است که مردم را تربیت کنند و انسان را تربیت کنند و از مقام حیوانیت بالا برود و به مقام انسانیت برسد.
برای تربیت معلمی که شغلش شغل انبیاست از هر راهی نباید وارد شد .
مسیر درست مارا به هدف والا می رساند .
اهمیت به دانشگاه فرهنگیان اهمیت به جایگاه شفیع معلم است .
کلمات بار سنگینی را به دوش می کشند؛ آقایان مواظب باشند.