نیاز برنامه های پرورشی آموزش و پرورش به تزریق خلاقیت و تحول

به گزارش خبرگزاری دانشجو،مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان همدان  بیان کرد:

 

ضمن تشکر از پاسخگویی شما، نظر به جوابیه وزارت آموزش و پرورش که در تاریخ ۲۳ اسفندماه ۱۳۹۹ در خبرگزاری دانشجو منتشر گردید، ذکر چند نکته را بر خود لازم دانستیم:

۱. با عنایت به نامه‌ای که در تاریخ ۱۱ اسفند ماه ۱۳۹۹ با شماره ۵۷۷/۲۱/۳۱۹/۲۰/۱۰۰/زم به وزارت آموزش و پرورش ارسال شد، مطالبه مطرح شده در این نامه احیای معاونت پرورشی وزارت آموزش و پرورش بود، اما در جوابیه منتشر شده، عملکرد معاونت فرهنگی دانشگاه فرهنگیان تشریح شده است. درخواست داریم نامه ارسال شده را مطالعه فرمایید.

مجددا مطالبه خود را که همان فرمایش بر زمین مانده رهبری است، مطرح می‌نماییم: تدبیری جهت افزایش بازدهی فعالیت معاونت پرورشی بیاندیشید. آیا اکنون که بیش از یک سال از شرایط ایجاد شده در اثر آموزش مجازی میگذرد، عملکرد این معاونت قابل دفاع است؟

آیا اکنون که در شرایط تقابل تمدنی قرار داریم، می‌توان عملکرد این معاونت را صرفا به فعالیت‌های فرهنگی تقلیل داد؟

۲. باتوجه به آنچه در جوابیه ذکر شده، به نظر می‌رسد فعالیت تربیتی، همان فعالیت فرهنگی پنداشته شده است. در حالیکه کار تربیتی یک برنامه منسجم و زمان‌بر است که توسط مربی حاذق برای متربیان اجرا می‌شود. این برنامه تربیتی درصدد است هم خوراک دانشی لازم به دانش‌آموز را فراهم آورد و هم با ایجاد گرایش‌ها و اعتقادات صحیح، زمینه رفتار و اخلاق صحیح را در دانش آموز ایجاد کند. او را مومن به راه حق و کافر به آورده‌های جریان باطل قرار دهد؛ در حالی که در فعالیت‌های فرهنگی انجام و اجراء و فعالیت‌های فرهنگی دارای اهمیت است، ولی در کار تربیتی تاثیر این برنامه در رفتار و کنش متربی دارای اهمیت می‌باشد و تا مادامی که به نتیجه‌ای نرسد قابل گزارش‌دادن نیست؛ بنابراین در بهترین شکل، فعالیت‌های فرهنگی مقدمه کار تربیتی است نه نتیجه و محصول آن.

۳. در جوابیه منتشر شده، برخی از فعالیت‌های دانشگاه فرهنگیان را برشمردید که لازم می‌دانیم چند نکته را پیرامون آن ذکر کنیم:

الف) آیا از میزان تاثیرگذاری نظامنامه‌ها با خبرید؟ حجم زیادی از محتوا که در ابتدای ورود نودانشجومعلمان به صورت مجازی و بدون تشخیص اولویت و متأسفانه با اجبار و تهدید به ایشان ارائه شد که اسباب گله مندی و ناراحتی نسل تازه وارد به حوزه نظام تعلیم و تربیت گردید. چنین رفتاری در حوزه فرهنگ و تربیت چه معنا دارد؟

ب) نکته قابل تأمل این است که ظاهراً تعریف ناشی از نظامنامه فرهنگی دانشگاه با چند مهارت غیر اولویت دار مترادف شده است. بنظرتان فهم غلط از نظامنامه به عنوان چارچوب عمل فرهنگی-تربیتی و تقلیل آن به چند مهارت، نشانه‌ای از رویکرد ناشیانه و غلط ایشان نیست؟

پ) به برخی فعالیت‌های بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان، نظیر کاروان‌های اربعین و اردو‌های راهیان نور که با حمایت دانشگاه صورت گرفته است، اشاره فرمودید که این فعالیت‌ها پس از شیوع ویروس کرونا لغو شد. در حالی که مطالبه ما ناظر به فعالیت‌های معاونت پرورشی آموزش و پرورش در شرایط آموزش مجازی بود و نه حضوری!

ت) آیا برگزاری مسابقات و جشنواره‌ها به شیوه‌های معمول در نیل به اهداف بلند تربیتی موثر واقع شده است؟ دستاورد ما پس از گذشت این همه سال از این برنامه‌ها قابل قبول است؟ حال که دشمن با تمام قوا در حال ضربه زدن به دژ‌های هویتی ما است، آیا وقت آن نرسیده است تدابیر جدیدی با کمک فکر نیروی جوان اتخاذ شود؟

ث) باتوجه به صرف بودجه و وقت در این برنامه ها، به نظر می‌رسد تزریق تحول و خلاقیت امری ضروری است.

امید است با اهتمام ویژه به امر مقدس تربیت به اهداف خود در گام دوم انقلاب اسلامی دست یابیم.