دولت در عین تلاش برای بهبود دغدغه مالی معلمان،به توسعه حرفه ای انها نیز بپردازد

به گزارش مرکز بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان،معاونت گفتمان سازی و مطالبه گری حوزه شهید طلیسچی آدربایجان غربی در یادداشتی بیان کرد:

 

بدون شک یکی از مسائل مهم و حیاتی نظام آموزش و پرورش کشور ما در سال های اخیر، طرح رتبه بندی معلمان بوده است که با هدف ارتقای انگیزه و توانمندی معلمان و بهبود کیفیت نهاد تعلیم و تربیت به عنوان تمدن سازترین نهاد کشور، شکل گرفته است.

 

پیشینه این طرح، از قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت که در جهت برقراری عدالت استخدامی برای کلیه دستگاه‌های دولتی در سال ۱۳۷۰ تصویب شد، آغاز می شود. بدین معنا که در راستای اجرای ماده ۶ قانون نظام هماهنگ پرداخت، دولت در سال ۱۳۸۱ مصوب کرد نیروهای کارشناسی که شامل معلمان نیز می‌شوند از فوق‌العاده رتبه‌بندی بهره‌مند شوند که متاسفانه این مصوبه هیئت دولت بطور ناعادلانه ای برای معلمان اجرا شد. 

 

نهایتا پس از بحث و چالش های فراوان، در سال ۱۴۰۰ لایحه نظام رتبه بندی توسط هیئت دولت به مجلس تقدیم شد و بر روی میز کمیسیون آموزش قرار گرفت. 

 

بطور کلی نظام رتبه‌بندی دارای دو مفهوم شاخص است:
۱_ افزایش نظام پرداخت مانند آنچه برای همه کارکنان دولت رخ می دهد.
۲_ رتبه بندی ویژه معلمان که جزئیات آن در سند تحول بنیادین و سیاست های کلی آموزش و پرورش ذکر شده است.

 

همچنین مطابق لایحه ارسال شده به مجلس شورای اسلامی، معلمان بر مبنای شایستگی های عمومی و تخصصی، تجربیات و عملکرد رقابتی خود در رتبه های پنجگانه ای تحت عنوانِ معلم پایه، معلم ارشد، معلم خبره، معلم سرآمد و استاد معلم قرار می گیرند.

 

از آنجا که در ساز وکارهای عملیاتی و اجرایی نظام رتبه بندی معلمان، اهتمام ویژه به اعتلای شأن و منزلت اجتماعی و افزایش توان حرفه ای این قشر ضرورت دارد، دولت باید در عین تلاش مستمر جهت بهبود دغدغه های معیشتی و مالی معلمان، به توسعه حرفه ای معلمان و افزایش تراز علمی و تربیتی آنها نیز بپردازد. 

 

مسلما اصلی ترین نکته در طرح رتبه بندی، ارتقای توانمندی و انگیزه معلمان است که اجرای این امر با تمرکز بر عدالت درونی بین معلمان بدون استقرار عدالت بیرونی اقدامی بی نتیجه خواهد بود؛ به عبارت دیگر تا زمانی که عدالت بیرونی در نظام پرداخت معلمان برقرار نباشد و یک معلم دریافتی ناعادلانه ای نسبت به سایر کارکنان دولت و دستگاه‌های دیگر داشته باشد، نظام رتبه بندی قادر به تحقق اهداف تعیین شده نخواهد بود.

 

امید است دست اندرکاران این امر از افق بالاتر و بطور عمیق تری به مسئله رتبه بندی بنگرند تا شاهد ارتقا و رشد همه جانبه مولفه ها و عناصر موثر نهاد تعلیم و تربیت کشورمان توسط معلمین نوآور، فعال و انقلابی جامعه‌مان باشیم.