تعطیلی مدارس ،تنها مسیر گذر از بحران ها

به گزارش مرکز بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان، حدیث روزبهانی، فعال دانشجویی در یادداشتی، ضمن اشاره به اهمیت نهاد مدرسه از نگاه مسئولین و صاحب نظران، به بیان مضراتِ تداوم تعطیلی های مقاطع ابتدایی در شرایط کنونی آلودگی هوا و انباشت چالش های حاصله از این رویکرد پرداخت.

نهاد مدرسه، به مثابه قلب تپنده نظام تعلیم و تربیت رسمی عمومی کشور، به زعم بسیاری از صاحب نظران، در گلوگاه بحران ها، اساسی ترین عامل شکل گیری چالش ها، و در هنگامه برون رفت از معضلات، موثر ترین کلید راهشگایی ست. 

بستری، با رسالتی به گستره تربیت فرزندان ایران، در میانه التهابات و چالش ها، مورد پرسش جدی فعالین فرهنگی، اجتماعی و سیاسی جامعه قرار میگیرد و همواره با انبوهی از انتظارات مواجه میشود که برخی به جا و بسیاری نابه جا هستند. 
نوک پیکان مطالبات قسم اعظمی از بدنه جامعه، همواره مورد توجه نهاد مدرسه بوده است به نحوی که بعضاً حتی اثرگذارترین بستر ضریب دهنده به مشکلات را، همین نهاد میپندارند. 
مدعیان این نظر، به دور از فهم مسئله و تنها، مصر بر بیان آن، بر این عقیده استوارند که مدرسه، نه تنها مرکز ثقل شکل گیری بسیاری از چالش هاست که نسخه درمان این حیث بیماری ها، چیزی جز حذف صورت مسئله نیست، ولو در کوتاه مدت. 

فرضاً اگر حضور دانش آموزان در مدرسه، بیست درصد در افزایش غلظت آلاینده ها سهیم باشد و هشتاد درصد دیگر به سایر عوامل اختصاص یابد، حذف عاملِ اول، ارجح و طبیعتاً ساده تر است؛ واِلّا که اثرات سوء استنشاق آلاینده ها، تنها دامن دانش آموزان مقطع ابتدایی را نمیگیرد. همانقدر که او درگیر میشود، یحتمل یک کارمند دولت هم درگیر شود. 

لذا با نظر به شرایط راهبردی مدرسه و تجربیات گرانی که ماحصل دو سال تعطیلی بی قید و شرط آموزش حضوری در شرایط کرونا بود، چه اصراری بر تداوم تعطیلی هایی ست که هنوز زمستان از راه نرسیده، قریب به دو هفته دانش آموزان را خانه نشین ساخته است؟ 

پرسش اساسی اینجاست که صادر کنندگان ابلاغ تعطیلی مدارس در هر بحران و التهابی، قائل به مضرات نادیده انگاشتن قدر و قیمت نهاد آموزش رسمی هستند؟ یا به بیان دیگر، آیا جاری و ساری بودن نبض تعلیم و تربیت و تلاش و مجاهدت در مسیر روشن نگاه داشتن چراغ مدرسه در هر موقعیت و شرایطی، محلی از اعراب دارد ؟ 
 استمرار و زنده نگاه داشتن جریان تربیت، تکلیف است و نه اقتضاء شرایط، که اگر بستر مهیا بود، صدای هیاهوی دانش آموزان از حیاط مدرسه به گوش برسد و اگر بادی وزید و اوضاع از حالت آرام و عادی میل به خروج کرد، بستن درب های مدرسه و توقف امر تعلیم و تربیت، در اولویتِ اقدامات ضرب العجلی قرار گیرد. 

عامل دیگری که یحتمل، موجب سهولت در ابلاغ حکم تعطیلی مدارس میشود، اعتماد و اکتفای بیش از اندازه به شبکه مجازی شاد است. گویا به پشتوانه این بستر مجازی، خیال مسئولین امر نیز از تداوم این شرایط نا به سامان، آسوده است چرا که به زعم ایشان، در شبکه ملّی شاد، امر آموزش و تربیت دانش آموزان، همچنان جاریست و خدشه ای به فرایند مزبور وارد نمی آید یا اگر می آید، در حداقلی ترین میزان است که با اندکی واقع بینی و رصد دقیق کم و کیف برگزاری کلاس ها در این بستر، برداشت ها متفاوت خواهد شد. 
ناظر به تمامی انتقادات وارده بر این روند، ضرورت گفت و گو و هم اندیشی پیرامون حل مسئله و نه اکتفا به مسکّن هایی با عوارض بسیار جهت گذار از این برهه، بیش از پیش احساس میشود. امید است مسئولین امر، با اهتمام و جدّیتی مضاعف، به چالش فوق بنگرند و پیشنهادات و ایده های اساسی را منطق تصمیمات خود قرار دهند.