تروریست های کوردل
گروهک های تکفیری، با این کار نه تنها اراده مردم غیور ایران را سست نخواهند کرد بلکه با اقدامات وحشیانه خود قرار گرفتن ایران در صراط مستقیم را روشن تر می کنند.
به گزارش مرکز بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان، بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان شهید آیت نجف آباد در پی حادثه تروریستی در حرم شاهچراغ در بیانیهای اظهار کرد:
اُغزوا تُوَرِّثوا ابناءَکُم مُجداً «در جبهههای نبرد با دشمن همواره آماده و در راه خدا جهاد نمائید که شرف و افتخار را بعد از خود برای فرزندانتان به یادگار خواهید گذاشت.» امام صادق (ع)
مجدداً تروریستهای کور دل به حرم حضرت شاهچراغ یورش بردند و باعث شهادت و مجروحیت تنی چند از زوار شدند. این حادثه تروریستی در ایام ماه محرم و نزدیک به سالگرد اغتشاشات، پیامی از سوی تمام برهم زنندگان آرامش و آسایش و حامیان مالی و تسلیحاتی آنان است.
مخاطب این پیام مردم غیور و انقلابیون همیشه در صحنه حاضر هستند تا خط و نشانی باشد برای پایان کار. اما مردم ایران در ۸ سال دفاع مقدس، حملات تروریستی منافقین در دهه ۶۰، فتنه ۸۸ و تمامی اغتشاشات اخیر در صحنه حضور داشتند تا مبادا که ایران کنام شغالصفتان شود.
این مردم، رشادتهای زیادی را در کارنامه خود به ثبت رساندهاند، برخلاف کسانی که در داخل آب به آسیاب دشمن ریختند و آتش بیار معرکه شدند و شاید بزرگنمایی نباشد اگر بگوییم خون ریخته افراد بیگناه، گردن این فریب خوردهها باشد.برای امنیت این مرز و بوم مردان زیادی جان خود را سپر بلا کردند.
تروریستها با حملات کور خود قصد داشتند شکستهای مفتضحانهی در کارنامه خود را پاک کنند که البته در همین حادثه نیز با گوش به زنگی نیروهای امنیتی جلوی فاجعهای بزرگتر گرفته شد.
گروهکهای تکفیری، با این کار نه تنها اراده مردم غیور ایران را سست نخواهند کرد بلکه با اقدامات وحشیانه خود قرار گرفتن ایران در صراط مستقیم را روشنتر میکنند. بسیج دانشجویی مرکز شهید آیت نجف آباد ضمن محکومیت این حادثه تروریستی و اعلام همدردی با خانوادههای شهدا و آرزوی سلامتی برای مجروحین، از نهادهای نظامی و امنیتی میخواهد تا با صلابت بیشتری با تمام برهم زنندگان امنیت ملی برخورد کنند، چرا که رهایی موریانههای داخل خانه به منزله فروپاشی آن است. خون شهدا برای حفظ امنیت کشور هیچگاه هدر نمیرود بلکه باعث عمیقتر شدن ریشه انقلاب میشود.
به پاس هر وجب خاکی از این ملک/ چه بسیار است آن سرها که رفته
ز مستی بر سر هر قطعه زین خاک/ خدا داند چه افسرها که رفته