سیر صعودی بحران ها

حدیث روزبهانی، فعال دانشجویی دانشگاه فرهنگیان در یادداشتی، ضمن بررسی برخی از نواقص ساختاری دانشگاه فرهنگیان از بدو تاسیس تا به امروز، به لزوم پای کار آمدن جریان دانشجویی در تحقق اهداف و دستیابی به مطالباتِ دارای اولویت پرداخت:

 

آغاز سال تحصیلی جدید در دانشگاه فرهنگیان و مواجهه مجدد دانشجومعلمان با انبوهی از مسائل و معضلاتی که از قضا، سبقه‌ای دیرینه در ساختار دانشگاه دارند سبب شد تا بار دیگر، ضرورت پرداخت جدی و اکمل به اصلاح زیر ساخت‌های معیوب و چالش‌های بنیادین دانشگاه ماموریت محور فرهنگیان را به سمع مراجع ذی‌صلاح برسانیم.

 

مع‌الاسف، به‌رغم مرور هرساله چالش‌هایی که گریبان‌گیر نظام جامع تربیت معلم شده است؛ من‌جمله، فاصله معنادار برنامه درسی دانشگاه فرهنگیان با تالیفات سازمان پژوهش، نسبت غیرمتعارف تعداد اعضای هیئت علمی به دانشجو که چیزی معادل ۱ به ۱۱۰ است و همچنان چاره‌اندیشی نمی‌شود، دانش افزایی صرف و تن دادن به برنامه درسی مصوب وزارت علوم، کمبود زیرساخت‌های لازم و فرسودگی بیش از ۷۰ درصد مراکز و پردیس‌های سطح کشور، تاسیس مراکز فاقد مجوز و انتصاب مدیرانی فاقد صلاحیت و بسیاری دیگر از این حیث مسائل. مسئولین امر همچنان بر طبل بی تفاوتی میکوبند و با سوء مدیریت در بخش های مختلف ساختار فوق، عاملین اصلی فاصله‌افکنی میان حد مطلوب و وضع موجوداند.

 

تداوم شرایط امروز، حاکی از آن است که اهمّ مسائل نظام تربیت معلّم، در اقلّ دستور کارها قرار گرفته و سهم اندکی از دغدغه‌های رایج مسئولین دارد. این در حالیست که به وقت انتخاباتِ کرسی‌نشینان آینده بهارستان و ایضاً ریاست جمهوری، معلّمین، افسران سپاه پیشرفت خطاب می‌شوند و مسائل تربیت معلّم، تا حدی محل بحث قرار می‌گیرد تا دست‌مایه جلب نظر قشر فرهنگی و متضمن پیروزی‌شان در میدان انتخابات شود امّا، فرسنگ‌ها فاصله است میان تلاش بی‌وقفه برای گذار، تا سهم پ‌خواهی از سفره‌ای که پهن است!

 

از یک سو، رئیس محترم دولت سیزدهم، به‌رغم همه انتظارات، ادای تکلیف به جایگاه ریاست هیئت امنای دانشگاه فرهنگیان را اولویت ندانسته، به دیدارهای تشریفاتی و برنامه‌های وزین مناسبتی در هفته معلّم بسنده می‌کند و از سویی دیگر نمایندگان مجلس با مداخلات سیاسی خود، به جای گره گشایی از مسائل دانشگاه، چالش‌های عدیده‌ای را مسبب هستند.

 

امتداد این رویکردها، عاقبتی جز ریشه دواندن کاستی‌ها و استمرار بحران‌ها در دانشگاه فرهنگیان ندارد‌ که یقیناً اعتبار، منزلت و طبیعتاً کیفیت خروجی‌های آن را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. بخش عمده این مسائل، از آنجایی سرچشمه می‌گیرد که در تعریف از دانشگاه فرهنگیان، از ثقیل‌ترین ماموریت‌ها و حیاتی‌ترین وظایف نام برده می‌شود اما مادامیکه خودِ این نهاد و عیوب ساختاری آن، اولویت مسئولان بخش‌های مختلف این نظام، از رسانه ملی گرفته تا دولت و مجلس، قرار نگیرد، آورده‌ای جز تداوم این سکون و رخوت به همراه نخواهد داشت و اتفاق رو به جلویی رقم نخواهد خورد.