نظام آموزش و پرورش پیر و فرسوده است
در باغبانی، اگر کشاورزان آفت ها و علف های هرز را دفع نکنند، حاصل چندانی به دست نمی آورند. سیستم بسیار ساده کشاورزی نیازمند هرس و دفع علوف هرز است، آن وقت نظام آموزشی کشور با این همه پیچیدگی ، احتیاجی به هرس ندارد؟ حال به جای هرس کردن این نظام، آفت بر آفت هایش اضافه می کنید؟
به گزارش مرکز بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان، بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان قزوین در رابطه با حذف شرط سنی در کنکور تربیت معلم در نامه‌ای اعتراض خود را اعلام کرد.
بسم الله الرحمن الرحیم
رهبر انقلاب: یقیناً بدون نیروی جوان مؤمنِ پُرانگیزه‌ی پُرتوان، این بارِ سنگین جمهوری اسلامی پیش نخواهد رفت.
یکی از معضلات اساسی آموزش و پرورش که چندین سال است در نظام مسائل آموزش و پرورش طبقه‌بندی میشود، مسئله فرسودگی نظام آموزشی کشور است. ازدیاد نیروهای فرسوده و ناکارآمد که نشاط جوانی را برای ارتباط با کودکان و نوجوانان و حل مسائل نظام آموزشی کشور ندارند، به وضوح به چشم می‌خورد. حال به جای حل این مسئله، شاهد ریختن هیزم در آتش هستیم!
در باغبانی، اگر کشاورزان آفت‌ها و علف‌های هرز را دفع نکنند، حاصل چندانی به دست نمی‌آورند. سیستم بسیار ساده کشاورزی نیازمند هرس و دفع علوف هرز است، آن وقت نظام آموزشی کشور با این همه پیچیدگی، احتیاجی به هرس ندارد؟ حال به جای هرس کردن این نظام، آفت بر آفت‌هایش اضافه می‌کنید؟
آموزش و پرورش در همه بخش‌هایش ائم از محتوا و ارائه، فرتوت و پیر و فرسوده است و همین فرسایش، عامل اصلی بروز مشکلات و آسیب‌های اجتماعی است. چگونه دانش‌آموزان در این ساختار کهنه، توان مقابله با تهاجم فرهنگی را کسب کنند؟
زمانی که نیروهای انقلابی کشور تلاش برای کاشت نهال جوان در آموزش و پرورش دارند، خبر از تصویب افزایش سن ورود به دانشگاه فرهنگیان تا سقف ۴۰ سال میرسد!
بدیهی است ارتباط قوی بین معلم و متعلم زمانی شکل خواهد گرفت که هردو زبان، فهم و احساسات مشترک داشته باشند. آیا معلم و متعلمی با این تفاوت سنی و اختلاف نسل ها، زبان، جهان‌بینی و ادبیات مشترکی خواهند داشت؟
آیا دانش آموزان، چنین فردی را که جهان متفاوتی با آنان دارد، به عنوان الگو میپذیرند؟ آیا دانش‌آموزان نیازمند خلاقیت و ابتکار در ارائه مطالب آموزشی نیستند؟ معلم پنجاه، شصت یا هفتاد ساله، حتی صبر و حوصله تدریس را هم ندارد چه برسد به به‌کارگیری خلاقیت!
چند درصد از دانشجومعلمان ۴۰ ساله درصدد فراگیری نکات و شرکت در دوره‌ها و کارگاه‌ها برای افزایش کارآمدی و ارتقای سطح ارائه مطالب درسی خواهند بود؟ چند درصد از آنان دغدغه‌های جوانان بانشاط برای بهبود و ارتقای کیفیت مدارس را دارا هستند؟
اگر لطمه‌ای که نظام آموزش و پرورش از این قانون می‌بیند را کنار بگذاریم، آیا با وجود این حجم از جوانان بیکار اما با شوق و نشاط جوانی، جذب بازنشستگان و افراد ۴۰ ساله، معقول است ؟
آیا با وجود این تعداد متقاضی برای قبولی در دانشگاه فرهنگیان، جذب افراد پیر و فرسوده در این نظام کار شایسته‌ای‌ست؟
آموزش و پرورش نیاز به ظهور بافت آموزشی جدید، کارآمد و به روز با نیروی جوان و تازه‌نفس دارد. امید است در این راستا، قوانین جدید مصوب شده و شاهد تحولات مفیدی در همه ابعاد این نظام باشیم.
و من الله التوفیق